Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? De quibus cupio scire quid sentias. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures, aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Si longus, levis. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; At hoc in eo M. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quid Zeno? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum
obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum
quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Negare non possum.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Quod quidem nobis non saepe contingit.

Pauca mutat vel plura sane;
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Bork: Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Quid ergo?: Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Bork: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Istic sum, inquit.: Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
At multis se probavit.: Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;