Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Verum audiamus. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Duo Reges: constructio interrete. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Non est igitur voluptas bonum. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ille incendat? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Laboribus hic praeteritis gaudet, tu iubes voluptatibus, et
hic se ad ea revocat, e quibus nihil umquam rettulerit ad
corpus, tu totus haeres in corpore.

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus,
quas supra dixi, metienda.

Cyrenaici quidem non recusant;: Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
Quid iudicant sensus?: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Recte dicis;: Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Bork: Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Bork: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Illi enim inter se dissentiunt. Quae duo sunt, unum facit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.